Amaç: Başta tiroglossal kanal kisti (TKK) ve brankial kleft anomalileri (BKA) olmak üzere konjenital boyun kitleleri klinik pratikte yaygın olarak karşılaşılan ve genellikle cerrahi olarak tedavi edilen patolojilerdir. Ancak, bu cerrahilerin postoperatif yaşam kalitesi (YK) ve skar üzerindeki etkisi çok fazla incelenmemiştir. Bu çalışmanın amacı, TKK ve BKA cerrahisi geçiren hastalar arasındaki YK ve yara izlerinin sonuçlarını karşılaştırmaktır. Gereç ve Yöntemler: Bu retrospektif vaka-kontrol çalışmasına üçüncü basamak sağlık merkezinde TKK veya BKA sebebiyle opere edilen erişkin hastalar dâhil edilmiştir. Hastaların YK değerlendirmesi için Glasgow Fayda Envanteri [Glasgow Benefit Inventory (GBI)] ve yara izi değerlendirmesi için Hasta Skar Değerlendirme Ölçeği [Patient Scar Asessment Scale (PSAS)] kullanılmıştır. Veriler, bilgisayar tabanlı hastane veri sistemi ve telefonla hastalara ulaşılarak yapılan bir anket ile toplanmıştır. Bulgular: Çalışmaya ortalama yaşı 34,37±14,98 yıl olan toplam 51 hasta dâhil edilmiştir. Ortalama toplam GBI skoru 1,74±5 olup, TKK ve BKA grupları arasında anlamlı bir fark gözlemlenmemiştir (p=0,109). Ortalama toplam PSAS skoru 8,39±4,09 olup, yara görünümü açısından gruplar arasında anlamlı bir fark izlenmemiştir (p=0,303). Ayrıca, yaşam kalitesi (GBI) skorları ile yara izi skoru (PSAS) arasında bir korelasyon bulunmamıştır. Preoperatif enfeksiyon öyküsünün, postoperatif sonuçlar üzerinde anlamlı bir etkisi olmamıştır. Sonuç: Bu çalışmanın sonuçları, TKK ve BKA cerrahilerinin YK üzerinde minimal bir iyileşmeye ve normal ciltle karşılaştırıldığında minimal bir yara izi oluşumuna yol açtığını göstermektedir. Bu sonuçlar, gruplar arasında anlamlı bir farklılık göstermemektedir. Çalışmanın sonuçlarına göre yara izi bu hasta grubunda yaşam kalitesi üzerine olumsuz bir etki oluşturmamaktadır.

Objective: Congenital neck masses, particularly thyroglossal duct cysts (TGDC) and branchial cleft anomalies (BCA), are commonly encountered in clinical practice and are typically treated surgically. However, the impact of these surgeries on postoperative quality of life (QoL) and scarring has been less explored. This study aimed to compare the QoL and scar outcomes between patients undergoing surgery for TGDC and BCA. Material and Methods: This retrospective case-control study included adult patients who underwent surgery for TGDC or BCA at a tertiary center. Patients were assessed for QoL using the Glasgow Benefit Inventory (GBI) and scar condition using the Patient Scar Assessment Scale (PSAS). Data were collected through the hospital’s’ computer-based data system and a survey administered by phone. Results: A total of 51 patients with a mean age of 34.37±14.98 years were included. The mean total GBI score was 1.74±5, with no significant difference observed between the TGDC and BCA groups (p=0.109). The mean total PSAS score was 8.39±4.09, with no significant difference between the groups regarding scar appearance (p=0.303). Additionally, no correlation was found between the QoL scores (GBI) and scar scores (PSAS). The preoperative infection history did not significantly affect the postoperative outcomes. Conclusion: The results of this study suggest that surgeries for TGDC and BCA lead to minimal improvement in QoL, with minimal scarring compared to normal skin. These outcomes were not significantly different between the groups. Based on the results, scarring did not adversely affect QoL in these patient populations.