Amaç: Türkiye’nin güneydoğusunda bir şehir olan Mardin’de, tek merkezde özel eğitime devam eden işitme kayıplı çocuklarda rehabilitasyon sonrası Erken Dil Gelişim Testi (TEDİL-3) skorları üzerinden durum değerlendirmesi yapmaktır. Gereç ve Yöntemler: Temmuz ve Ekim 2021 tarihleri arasında özel eğitim verilen 53 (%53 erkek, %47 kadın, 3-7 yaş arası) çocuğun demografi, işitsel bulgular, depresyon durumu TEDİL-3 testi üzerinden etkisi araştırıldı. Grup P, TEDİL-3 testinde ortalamanın üzerinde puan alan hastalardan, F grubu ise ortalamanın altında puan alan çocuklardan oluşturuldu. Farklı özelliklerde ve gruplar arası skorlar korelasyon ve faktör analizi ile karşılaştırıldı. Bulgular: Çalışma sonucunda, 30 (%57) çocuk P grubunda, 23 (%43) çocuk F grubunda bulundu. Tek dilli ailelerin çocuklarında 2 dilli ailelere göre istatistiksel anlamlı derecede skorlar daha yüksek görüldü (p<0,05). Teşhis yaşı; F grubunda (ortalama±SD; 18,5±18,1) istatistiki olarak P grubundan (ortalama±SD; 7,5±11,4) daha yüksek bulundu (p>0,05). Koklear implant yaşı, tanı yaşı ile korele idi (p=0,013, n=35, r=0,64). Yenidoğan işitme taramasının (YIT) prognostik önemi olmasına rağmen YIT’de çocukların %41,5’i yanlış pozitifti ve %7,5’inin YIT’ye başvurusu yoktu (p>0,05). Sonuç: İki dillilik ve ileri tanı yaşı, Mardin’de TEDİL skorları üzerinden işitsel rehabilitasyonda karşımıza çıkan olumsuz faktörlerdendir. YIT’de doğru ve zorunlu uygulanması ve her iki konuda bilinçlendirme, çocuklarda işitsel rehabilitasyona katkı sağlayacaktır.

Objective: To assess the conditions based on Early Language Development Test (TEDIL-3) scores after rehabilitation in children with hearing loss who continue special education in a single centre in Mardin, a city in southeast Türkiye. Material and Methods: Demography, auditory findings, depression status of 53 (53% male, 47% female, aged 3-7 years) children, given a special education, in July and October 2021, were evaluated by TEDIL-3 test. Group P consisted of patients with scores above average and F group consist of children having scores below average on the TEDIL-3 test. Scores in different characteristics and between groups were compared with analysis of correlations and factor analysis. Results: As a result of the study, 30 (57%) children have been found to be in group P, 23 (43%) of them in group F. Statistical significance and higher scores were seen in children with families with monolanguage than bilanguage (p<0.05). Diagnosis age was higher in group F (mean±SD; 18.5±18.1) than group P (mean±SD; 7.5±11.4). Cochlear implant age was correlated with diagnostic age (p=0.013, n=35, r=0.64). Although neonatal hearing screening (NHS) does not have prognostic significance, in the NHS, 41.5% of children were false positives and 7.5% of them had no application to NHS (p>0.05). Conclusion: Bilingualism and the higher age of diagnosis in hearing loss are major negative factors that we encounter in the auditory rehabilitation by TEDIL scores in Mardin. Correct and compulsory implementation in NHS and raising awaireness on both issues will contribute to auditory rehabilitaion in children in Mardin.