Amaç: Vestibüler bozuklukların tıbbi yönetimi zordur ve derin klinik farmakoloji bilgisi gerektirir. Bu çalışma, Türkiye’deki kulak burun boğaz uzmanlarının vertigoya tıbbi yaklaşımlarını araştırmayı amaçlamıştır. Gereç ve Yöntemler: Araştırmacılar tarafından vertigonun tıbbi tedavisini değerlendiren 15 maddelik web tabanlı bir anket hazırlandı ve internet aracılığıyla kulak burun boğaz uzmanlarına dağıtıldı. İlaçlar ile ilgili soru dışında sorular çoktan seçmeli cevaplardan oluşturulmuştur. Sorular demografik sorular, vertigo hastalarına yönelik sorular, medikal tedavi yaklaşımları ve benign paroksismal pozisyonel vertigo olmak üzere 4 gruba ayrılmıştır. Bulgular: Çalışmaya toplam 154 katılımcı dâhil edildi. Başlıca bulgular, katılımcıların çoğunun vestibüler bozukluğu olan hastalara yeterince zaman ayıramamaları ve vestibüler laboratuvara erişimlerinin olmamasıdır. Betahistin, baş dönmesinin tıbbi tedavisinde en çok kullanılan ilaçlardan biriydi. Sonuç: Vestibüler bozuklukların medikal tedavisinde farmakolojik bilginin yanı sıra klinik ve laboratuvar testleri ile disiplinler arası çalışma çok önemlidir. Klinisyenler hastaları tedavi ederken, gereksiz ilaç kullanımından kaçınarak hastanın rahatını, uzun vadeli iyileşmeyi, yan etkileri, cerrahi ve vestibüler rehabilitasyon gibi diğer tedavi yöntemleriyle etkileşimlerini dikkate alarak kişiselleştirilmiş bir farmakoterapi yaklaşımı kullanmalıdır.

Objective: Medical management of vestibular disorders is challenging and requires deep knowledge of clinical pharmacology. The present study aimed to research the medical approaches to vertigo by ear-nose and throat specialists in Türkiye. Material and Methods: A 15-item web-based survey assessing medical treatment of vertigo was devised by researchers and distributed to ear-nose and throat specialists via the internet. Questions were composed of multiple-choice answers, except for the drug related question. The questions were divided into 4 groups: demographic questions, questions about vertigo patients, medical treatment approaches and benign paroxysmal positional vertigo. Results: A total of 154 participants were included in the study. Major findings are that most of the participants could not spare enough time for patients with vestibular disorders and did not have access to the vestibular laboratory. Betahistine was one of the most used drugs in the medical treatment of vertigo. Conclusion: In the medical treatment of vestibular disorders, clinical and laboratory tests and interdisciplinary work are crucial, as well as pharmacological knowledge. Clinicians should use a personalized approach to pharmacotherapy when treating patients, avoiding the use of unnecessary medications, and considering the patient’s comfort, long-term recovery, side effects, and interactions with other treatment modalities like surgery and vestibular rehabilitation.