Amaç: Çalışmanın amacı, yaşlı bireylerde yaşa bağlı dengesizlik (presbiastazis) durumunun adaptasyon skoru, düşme riski ve yaşam kalitesi üzerindeki etkilerini araştırmaktır. Gereç ve Yöntemler: Bu bir retrospektif çalışmadır. 454 (60 yaş ve üstü) bireyin videonistagmografi, Video Baş Savurma Testi ve vestibüler uyarılmış miyojenik potansiyeller test sonuçları incelendi, santral patolojisi olanlar ve periferik vestibüler patolojisi olanlar dışlandı. Kriterleri karşılayan 45 birey ise dâhil edildi. Bireylerin 11’i erkek, 34’ü kadındır (erkek/kadın oranı 1/3). Yaş ortalaması 63,67±7,21 yıldır. Katılımcılar düşme hikâyesi olan Grup 1’de (n=27 birey) ve düşme hikâyesi olmayan Grup 2’de (n=18 birey) olmak üzere 2 gruba ayrıldı. Ayrıca, bireylerin bilgisayarlı dinamik postürografi sonuçları da değerlendirildi ve adaptasyon testi alt parametresi olarak kullanıldı. Düşme ve düşme korkusunu değerlendirmek için Düşme Etkinlik Ölçeği (DEÖ) ve görsel analog skala [visual analog scale (VAS]-düşme korkusu kullanıldı. Yaşam kalitesini değerlendirmek için ise Dünya Sağlık Örgütü Yaşam Kalitesi Ölçeği- Yaşlı [World Health Organization Quality of Life Scale (WHOQOL)]-yaşlı skorları incelendi ve karşılaştırıldı. Bulgular: Grup 1 ve Grup 2 arasında düşme ve denge durumları için DEÖ (p=0.003) ve VAS (düşme korkusu) (p=0,001) sonuçları incelendiğinde, gruplar arasında anlamlı farklılıklar olduğu belirlendi. Ayrıca, yaşam kalitesini değerlendirmek için WHOQOL-Yaşlı Ölçeği’nin alt parametrelerinde duygusallık (p=0,004), işlevsellik (p=0,002), özerklik (p=0,004), geçmiş, bugün, gelecek faaliyetleri (p=0,004) ve sosyal katılım (p=0,05) skorlarında Grup 1 ve Grup 2 arasında anlamlı farklılıklar tespit edildi. Adaptasyon testi skorlarının karşılaştırılması sonucunda iki grup arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki olduğu bulundu (p<0,05). Ayrıca, adaptasyon testi skorları ile DEÖ ve VAS (düşme korkusu) skorları arasında yapılan korelasyon analizinde; DEÖ puanları ile pozitif yönde, VAS (düşme korkusu) puanları ile negatif yönde anlamlı bir korelasyon olduğu belirlendi (p<0,05). Sonuç: Presbiastazi olan yaşlı bireylerin düşme riskini belirlemek için adaptasyon testinin faydalı bir parametre olduğu gösterildi. Ayrıca, DEÖ ve VAS (düşme korkusu) skorlarının düşme riskini belirlemede oldukça etkili olduğu tespit edildi. Bu bulgular, yaşa bağlı dengesizlik şikâyeti olan yaşlı bireylerde düşme riskini belirlemek ve denge fonksiyonlarını değerlendirmek için adaptasyon testinin önemini vurgulamaktadır. Ayrıca, bu testlerin dengesizlik şikâyeti olan yaşlı bireylere yönelik rehabilitasyon programlarının hazırlanmasında değerli bir rehber olabileceği düşünülmektedir. Bu nedenle, DEÖ, VAS ve adaptasyon skoru gibi değerlendirme parametrelerinin kullanılması, yaşlı bireylere yönelik dengeye odaklı rehabilitasyon programlarının etkinliğini artırabilir.

Objective: The aim of the study was to investigate the effects of age-related imbalance (presbiastasis) on adaptation score, fall risk and quality of life in elderly individuals. Material and Methods: This is a retrospective study. 454 individuals (60 years and older) with videonystagmography, Video Head Impulse Test and vestibular evoked myogenic potentials test results were analyzed and those with central pathology and peripheral vestibular pathology were excluded. Forty-five individuals who met the criteria were included. Eleven were male and 34 were female (male/female ratio 1/3). The mean age was 63.67±7.21 years. The participants were divided into two groups: Group 1 with a history of falls (n=27 individuals) and Group 2 without a history of falls (n=18 individuals). Computerized Dynamic Posturography results were also evaluated and used as a sub-parameter of the adaptation test. Fall Efficacy Scale (FES) and Visual Analog Scale (VAS-fear of falling) were used to assess falls and fear of falling. World Health Organization Quality of Life Scale-Elderly (WHOQOL-elderly) scores were examined and compared to assess quality of life. Results: When the results of the FES (p=0.003) and VAS (fear of falling) (p=0.001) for falls and balance between Group 1 and Group 2 were analyzed, it was determined that there were significant differences between the groups. In addition, significant differences were found between Group 1 and Group 2 in the sub-parameters of the WHOQOL- Elderly scale to assess quality of life, including emotionality (p=0.004), functionality (p=0.002), autonomy (p=0.004), past, present, future activities (p=0.004) and social participation (p=0.05) scores. As a result of the comparison of adaptation test scores, a statistically significant relationship was found between the two groups (p<0.05). In addition, in the correlation analysis performed between adaptation test scores and the scores of FES and VAS (fear of falling), it was determined that there was a significant positive correlation with FES scores and a significant negative correlation with VAS (fear of falling) scores (p<0.05). Conclusion: It has been demonstrated that the adaptation test is a valuable parameter for assessing the risk of falls in elderly individuals with presbyastasia. Furthermore, the scores of FES and VAS (fear of falling) were found to be highly effective in identifying the risk of falls. These findings underscore the significance of utilizing adaptation testing to assess fall risk and evaluate balance functions in elderly individuals experiencing age-related imbalance complaints. Moreover, it is believed that these tests can serve as valuable tools in designing rehabilitation programs for elderly individuals with imbalance complaints. Consequently, incorporating assessment parameters such as FES, VAS, and adaptation score may enhance the efficacy of balance-focused rehabilitation programs for elderly individuals.