Amaç: Bu çalışmanın amacı, histamin ile oluşturulmuş deneysel efüzyonlu otitis media (EOM) hayvan modelinde naringenin ve metil-prednizolonun etkilerini histolojik olarak karşılaştırmaktır. Gereç ve Yöntemler: Bu çalışmada, ağırlıkları 250-300 g olan 27 adet erkek Albino Wistar ratları kullanıldı. Tüm ratlarda her iki kulağa transtimpanik 0,2 mL 1 mg/mL histamin enjeksiyonu ile EOM modeli oluşturuldu. Rastgele seçimle 9 rattan oluşan 3 grup oluşturuldu. Grup 1’e herhangi bir tedavi uygulanmadı, Grup 2’ye 14 gün 1 mg/kg intraperitoneal metil-prednizolon tedavisi ve Grup 3’e 50 mg/kg oral naringenin tedavisi verildi. EOM gelişimini doğrulamak için tüm sıçanlar 48. saatte otomikroskopik olarak incelendi. Tedavi sonunda tüm sıçanlar otomikroskopik olarak tekrar incelendi ve daha sonra sakrifiye edildi. Tüm sıçanların temporal bullası ışık mikroskobu ile incelendi ve submukozal nötrofil lökosit sayısı açısından değerlendirildi. Bulgular: İlk otomikroskopik değerlendirmede, 26 ratın 52 (%96) kulağında EOM geliştiği görüldü. İkinci otomikroskopik değerlendirmede, Grup 1’de 16 kulakta (%88), Grup 2’de 3 kulakta (%19), Grup 3’te 7 kulakta (%39) EOM mevcuttu. Submukozal nötrofil sayısı açısından Grup 1 ile Grup 2 ve 3 arasında istatistiksel olarak anlamlı fark vardı (p<0,05), ancak Grup 2 ile 3 arasında anlamlı fark yoktu (p=0,21). Sonuç: Histamin ile oluşturulan EOM hayvan modelinde hem otomikroskopik incelemelerde hem de histopatolojik değerlendirmelerde naringenin, MP kadar etkili bulunmuştur.

Objective: The aim of this study was to histopathologically compare the effects of naringenin with methyl-prednisolone (MP) on a histamine induced otitis media with effusion (OME) animal model. Material and Methods: Twenty seven male Albino Wistar rats weighing 250-300 g were used in this study. A histamine induced OME model was created by trans-tympanic 0.2 mL injections of 1 mg/mL histamine in both ears in all rats. Three groups of 9 rats were formed by a random selection. Group 1 did not receive any treatment, Group 2 received 1 mg/kg of intra-peritoneal MP treatment for 14 days and Group 3 received 50 mg/kg oral naringenin treatment. All rats were otomicroscopically examined on the 48th hour in order to confirm the development of OME. At the end of the treatment, all rats were otomicroscopically re-examined and later sacrificed. The temporal bulla of all rats was examined with light microscopy and was evaluated in terms of submucosal neutrophil leucocyte count. Results: The first otomicroscopic evaluation revealed that 52 ears of 26 rats developed OME (96%). In the second oto-microscopic evaluation, OME was present in 16 ears (88%) in Group 1, 3 ears (19%) in Group 2 and 7 ears (39%) in Group 3. In terms of submucosal neutrophil count statistically significant difference was present between Group 1 and Group 2 and 3 (p<0.05) however no significant difference was present between Group 2 and 3 (p=0.21). Conclusion: Naringenin was found as effective as MP in both oto-microscopical examinations and histopathological evaluations in a histamine induced animal model of OME.