Objective: External dacryocystorhinostomy (DCR) is one of the surgical tretament options used for surgical correction of nasolacrimal duct obstruction and has a high success rate. There are studies indicating that mucocilliary clearence is disturbed after DCR. In this study we aimed to investigate the effect of DCR on rhinosinusitis development. Material and Methods: This retrospective study was conducted on patients who underwent unilateral external DCR operation in ophthalmology clinic due to nasolacrimal duct obstruction between September 2005- September 2006, and admitted to ear-nose throat (ENT) outpatient clinic with symptoms of acute rhinosinusitis. Forty three patients who used antibiotics for 14 days, whose rhinosinusitus symptoms persisted, and had paranasal computerizd tomography were included in the study. Patients were evaluated for their history, demographic findings, ENT examination findings, and nasal endoscopy findings. Ostiomeatal complex and paranasal sinuses were staged according to Lund-Mackay system. Results: Sinusitis was present in 22 (51%) out of 43 patients. The difference between the left and right sides was not significant with regard to sinusitis development (p=0.76). Ratio of ipsilateral sinusitis was more than contralateral sinusitis. The difference between patients who developed ipsilateral sinusitis and contralateral sinusitis according to mean Lund-Mackay score was not statistically significant (p=0.49). Conclusion: We suppose that external DSR operation does not contribute to the development of acute rhinosinusitis.

Amaç: Eksternal dakriyosistorinostomi (DSR) nazolakrimal kanal tıkanıklığının cerrahi tedavisinden biridir ve başarı oranının yüksek olmasından dolayı yaygın olarak uygulanmaktadır. DSR operasyonu sonrası mukosilier klirensin bozulduğunu belirten çalışmalar mevcuttur. Bu çalışmada DSR operasyonunun rinosinüzit gelişimine neden olma ihtimalini değerlendirdik. Gereç ve Yöntemler: Bu retrospektif çalışma Eylül 2005-Eylül 2006 yılları arasında göz hastalıkları kliniğinde nazolakrimal kanal tıkanıklığı nedeni ile uygulanan tek taraflı eksternal DSR operasyonu sonrası akut rinosinüzit belirtileri ile kulak burun boğaz (KBB) polikliniğine başvuran ve 14 günlük antibiyotik tedavisi sonrası şikayetlerinde gerileme olmayan ve şikayetlerinin dördüncü haftasında paranazal sinus bilgisayarlı tomografisi (BT) çekilmiş toplam 43 hasta ile yapılmıştır. Hastaların anamnezleri, demografik bulguları, KBB muayene bulguları ve endoskopi bulguları değerlendirildi. Osteomeatal kompleks ve paranazal sinüsler Lund-Mackay sistemine göre evrelendirildi. Bulgular: Sinüzit bulguları 43 hastanın 22 (%51)'sinde tespit edildi. Sağ ve sol taraf arasında sinüzit gelişimi yönünden istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptanmadı (p=0.76). Aynı tarafta sinüzit oranı karşı tarafa göre daha fazla idi. Aynı taraf ve karşı tarafta sinüzit gelişen hastalar arasında Lund-Mackay skorlarına göre istatistiksel olarak anlamlı fark izlenmedi (p=0.49). Sonuç: Bu çalışma sonucunda eksternal DSR operasyonunun akut rinosinüzit gelişimine katkıda bulunmadığı saptanmıştır.