Objective: In children with end-stage chronic renal failure and applied hemodialysis or peritoneal dialysis, affected the auditory pathway was evaluated objectively using auditory brain response (ABR). Material and Methods: Sixteen patients with hemodialysis who were treated with hemodialysis 3 times a week and 16 patients with peritoneal dialysis patients who underwent continuous ambulatory peritoneal dialysis treatment at home, and 16 healthy volunteers were included in the study. Patients with abnormal otologic examination and tympanogram were not included in the study. Pure tone audiometry, tympanometry, transient evoked otoacoustic emission and ABR measurements were performed in each patient. Blood biochemistry results of each patient were also recorded. Results: The mean age was 13.3 in the hemodialysis group, 12.3 in the peritondialysis group and 13.5 in the control group. In audiological tests, in 3 patients in the hemodialysis group moderate hearing loss at the high frequencies was observed. Other all patients, the auditory frequencies are normal. When ABR measurements were evaluated for all groups; in both dialysis groups, statistically significant increase in I-III, I-V, III-V inter-peaklatens and V absolute latens compared to the control group were determined. When the hemodialysis group and peritondialysis group were compared, ABR measurements did not differ significantly. Conclusion: End-stage chronic renal failure does not cause significant hearing loss in children, but causes significant effects on auditory neural pathways. This may cause hearing loss over the years. Therefore, in the auditory evaluation of children with chronic renal failure and especially that receiving dialysis treatment, ABR should be included both as an objective test and as an early reporter.

Amaç: Son dönem kronik böbrek yetmezliği olup, hemodiyaliz veya periton diyalize giren çocuklarda sensörinöral işitme kaybı bildirilmektedir. Bu çalışmada, çocuklarda hemodiyaliz ve periton diyaliz işlemlerinin işitsel yollarda etki edip etmediği objektif olarak işitsel beyin sapı yanıtı (ABR) kullanılarak değerlendirilmiştir. Gereç ve Yöntemler: Haftada üç kez hemodiyalize alınan 16 hemodiyaliz hastası grubu, sürekli ayaktan periton diyalizi tedavisi gören 16 periton diyaliz hastası grubu ile 16 sağlıklı aynı yaş grubundan seçilen gönüllü kontrol grubu çalışmaya dâhil edilmiştir. Otolojik muayenesi ve timpanogramı normal olmayan hastalar çalışmaya alınmamıştır. Her hastada saf ses odyometri, timpanometri, transient-evoked otakustik emisyon ve ABR ölçümleri yapılmıştır. Her hastanın kan biyokimya sonuçları da ayrıca kaydedilmiştir. Bulgular: Yaş ortalaması hemodiyaliz grubunda 13,3, periton diyalizi grubunda 12,3 ve kontrol grubunda 13,5’tir. Yapılan odyolojik testlerde hemodiyaliz grubunda üç hastada orta derecede, özellikle yüksek frekanslarda sensörinöral işitme kaybı gözlenmiştir. Bunun dışında tüm hastalarda konuşma frekanslarında işitme odyolojik olarak normal sınırlardadır. ABR ölçümleri tüm gruplar için değerlendirildiğinde; her iki diyaliz grubunda kontrol grubu ile karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı olarak I-III, I-V, III-V inter-peak latenslerde ve V mutlak latanslarda uzama saptanmıştır. Hemodiyaliz grubu ile periton diyaliz grubu karşılaştırıldığında ABR ölçümleri anlamlı farklılık göstermemektedir. Sonuç: Çocuklarda son dönem kronik böbrek yetmezliği, belirgin işitme kaybı yapmamakla beraber işitsel nöral yollarda belirgin etkilenmeye yol açmaktadır. Bu etkilenme yıllar içerisinde işitme kaybını beraberinde getirebilmektedir. Bu nedenle, kronik böbrek yetmezliği olan ve özellikle diyaliz tedavisi gören çocukların işitsel değerlendirmesinde ABR, hem objektif bir test hem de erken haberci bir test olarak yer almalıdır.