Diagnostic nasal and paranasal sinus endoscopy has become popular after the development of rigid nasal endoscopes, and today is performed throughout the world. In spite of conventional diagnosis and treatment methods, the axsesment of patients with persistent and recurrent symptoms of nasal and paranasal sinus diseases, nasal endoscopic examination is important. 119 patients with nasal and paranasal sinus complaints were included in the stııdv. Anterior and posterior rhinoscopic and nasal endoscopic examinations of all patients were performed following the topical anesthesia. in 28 (37 %) of 76 patients whom conventional anterior and posterior rhinoscopic examinations were normal, pathologies were found in nasal endoscopic examination. Various anatomical variations were detected in 41 (54 % ) patients. The pathologies were only polyp, purulent dicharge with polyp, and only pıırulent discharge in ostiomeatal complex region. Anatomical variations were assessed separately. in conclusion, pathologies that can not be detected in conventional anterior and posterior rhinosopy are easily recognized with nasal endoscopy. Therefore nasal endoscopy is an extremely use full procedure in exact and correct assessment of patients with especially chronic nasal and paranasal sinus disease complaints.

Diagnostik nazal ve paranazal sinüs endoskopisi rijid nazal endoskopların gelişiminden sonra oldukça popüler olmuş ve bugün artık tüm dünyada yaygın olarak yapılmaktadır. Geleneksel, tanı ve tedavi yöntemlerine rağmen nazal ve paranazal sinüs hastalığı semptomları devam eden hastaların değerlendirilmesinde nazal endoskopik muayenenin önemi büyüktür. Bu çalışmaya burun ve sinüslerle ilgili şikayetleri olan 119 hasta dahil edildi. Tüm hastaların, topikal anestezi sağlandıktan sonra, anterior ve posterior rinoskopik ve nazal endoskopik muayeneleri yapıldı. Anterior ve posterior rinoskopik muayeneleri normal olan 76 hastanın 28\'inde (% 37) nazal endoskopik muayenede patolojiler tespit edilirken, 41 \'inde (% 54) çeşitli anatomik varyasyonlar saptandı. Ostiomeatal kompleks bölgesinde tespit edilen bu patolojiler, klinik olarak tanı konabilen yalnızca polip, pürülen akıntı ile beraber polip ve sadece pürülan akıntı idi. Saptanan anatomik variyasyonlar patolojiler grubuna dahil edilmedi ve ayrı olarak değerlendirildi. Sonuç olarak, konvansiyonel anterior ve posterior rinoskopide görülemeyen patolojiler nazal endoskopi ile rahatlıkla teşhis edilebilirler. Bu nedenle özellikle kronik nazal ve paranazal sinüs hastalığı şikayetleri olan hastaların tam ve doğru değerlendirmesinde nazal endoskop kullanılması oldukça yararlı bir yöntemdir.