Objective: Chronic renal failure is one of the most common diseases in the community that affects olfactory function. The aims of this study were to evaluate the olfactory function of the patients with chronic renal failure, to investigate the effect of dialysis on olfactory function and to reveal biochemical parameters which are related with olfactory dysfunction. Material and Methods: 107 patients with end-stage renal disease and 17 healty subjects were included in the study. Among study group 87 patients were receiving hemodialysis treatment, 20 patients were receiving peritoneal dialysis treatment. Body mass index, biochemical parameters and weight values of the participants were recorded before and after dialysis session. Patients in study group were tested by using olfaction test before and after dialysis session and the control group underwent two tests at four-hour intervals. For statistical analysis, dependent and independent sample t-test, Pearson correlation analysis, one way variance analysis and LSD tests were used. Results: Pre-dialysis olfaction scores of the patients with renal failure were significantly lower than the control group. It was found that one session of dialysis treatment resulted in 11.2% improvement in olfaction scores in patients receiving hemodialysis treatment and 5.5% in patients receiving peritoneal dialysis treatment. It was found that improvement in olfactory functions and increase in Kt/V value were correlated in patients receiving hemodialysis treatment. Conclusion: Hemodialysis and peritoneal dialysis have a curative effect on olfactory functions. Improvement in olfactory functions and increase in Kt/V value was correlated in patients receiving hemodialysis treatment.

Amaç: Kronik böbrek yetmezliği, koku fonksiyonunu etkileyen ve toplumda sık görülen hastalıklardan biridir. Bu çalışmanın amacı, kronik böbrek yetmezliği hastalarının koku fonksiyonlarının değerlendirilmesi, diyalizin koku fonksiyonları üzerine etkisinin araştırılması ve koku bozukluğu ile olası ilişkisi olan biyokimyasal parametrelerin ortaya konulmasıdır. Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya, son dönem böbrek yetmezliği tanılı 107 hasta ve 17 sağlıklı kişi dâhil edildi. Son dönem böbrek yetmezliği olan hastalardan 87’si hemodiyaliz tedavisi, 20’si ise periton diyalizi tedavisi almaktaydı. Katılımcıların beden kitle indeksleri, diyaliz öncesi ve sonrası biyokimyasal parametreleri ve kilo değerleri kaydedildi. Böbrek yetmezliği olan hastalara diyaliz öncesi ve sonrası, kontrol grubuna ise 4 saat ara ile 2 kez koku testi uygulandı. İstatistiksel analizler için bağımlı ve bağımsız örneklem t-testi, Pearson korelasyon analizi, tek yönlü varyans analizi ve LSD testleri kullanıldı. Bulgular: Böbrek yetmezliği olan hastaların diyaliz öncesi koku skorları kontrol grubuna göre anlamlı dü̈şü̈k saptandı. Bir seans diyaliz tedavisinin hemodiyaliz tedavisi alan hastalarda koku skorlarında %11,2’lik, periton diyalizi tedavisi alan hastalarda %5,5’lik iyileşmeye yol açtığı saptandı. Hemodiyaliz tedavisi alan hastalarda koku fonksiyonlarındaki düzelme ile Kt/V değerindeki artışın korele olduğu saptandı. Sonuç: Hemodiyaliz ve periton diyalizinin olfaktör fonksiyonlar üzerinde iyileştirici etkisi bulunmaktadır. Hemodiyaliz tedavisi alan hastalarda koku fonksiyonlarındaki düzelme ile Kt/V değerindeki artışın korele olduğu saptandı.