Objective: The effects of perforations on middle-ear sound transmission are not well defined because of middle ears with TM perforations generally have additional pathological changes. The aim of the study is to compare the hearing loses in tympanic membrane perforation of quadrants with exclusion of the possible middle and inner ear pathologies that may have resulted any hearing loss. Material and Methods: Patients who attended Otorhinolaringology-Head Neck Surgery Department, and underwent type 1 tympanoplasty between 2011 January and 2014 December were retrospectively analyzed. Size of perforation had been described in millimeter and location was grouped as anteroinferior (AI), anterosuperior (AS), posteroinferior (PI), posterosuperior (PS). Results: Sixty-five patients (65 ears) with isolated TM perforations were included in the study. Twenty-seven (41.5%) perforations were in PI, 8 (12.3%) perforations PS, 25 (38.4%) perforations AI, and 5 (7.7%) perforations AS-localized. There were not statistically significant differences between 4 groups at each frequency (0.5 kHz, 1 kHz, 2 kHz, and 4 kHz) for air-bone gap. Statistically significant decrease of bone conduction thresholds was observed in AI group when compared with other groups at higher frequencies (2 and 4 kHz, p<0.05) and between small and moderate perforation groups in all frequencies (500, 1000, 2000 ve 4000 Hz, p value: p
0.025, p
0.025, p
0.037, p
0.034 respectively). Conclusion: The results showed that the air-bone gap increases with increasing size of perforation. However, no statistically significant air-bone gap differences between tympanic membrane quadrants were determined.

Amaç: Timpanik membran perforasyonlarının orta kulaktan ses iletimi üzerine olan etkisi tam olarak bilinmemektedir. Çünkü, çoğu zaman diğer orta kulak patolojileri de timpanik membran perforasyonlarına eşlik etmektedir. Bu çalışmanın amacı işitme kaybına neden olabilecek olası orta ve iç kulak patolojilerin dışlanmış olduğu hastalarda timpanik membran perforasyonu ile işitme kaybı arasındaki ilişkiyi araştırmaktır. Gereç ve Yöntemler: Ocak 2011 ile Aralık 2014 tarihleri arasında Başkent Üniversitesi Kulak Burun Boğaz ve Baş-Boyun Cerrahisi Ana Bilim Dalı’nda tip 1 timpanoplasti uygulanan hastalar retrospektif olarak incelendi. Perforasyon boyutu milimetre ile belirtildi. Hastalar perforasyonun lokalizasyonuna göre anteroinferior (AI), anterosüperior (AS), posteroinferior (PI), posterosüperior (PS) olarak 4 gruba ayrıldı. Bulgular: Çalışmaya basit kulak zarı perforasyonu olan 65 hasta (65 kulak) dahil edildi. Posteroinferior grupta 27 hasta (%41,5), posterosüperior grupta 8 hasta (%12,3) anteroinferior grupta 25 hasta (%38,4), anterosüperior grupta 5 hasta (%7,7) vardı. Her frekansta (0,5 kHz, 1 kHz, 2 kHz, 4kHz) 4 grup arasında hava-kemik aralığı açısından istatistiksel anlamlı farklılık saptanmadı. İki ve 4 kHz’te anteroinferior grupta diğer gruplar ile karşılaştırıldığında kemik yolu eşiklerinde istatistiksel olarak anlamlı düşüş tespit edildi (p<0,05). Orta ve küçük boy perforasyon grupları arasında havakemik aralığı açısından istatistiksel anlamlı fark tespit edildi (p<0,05). Sonuç: Sonuçlar, perforasyon boyutu arttıkça hava-kemik aralığının arttığını göstermektedir. Ancak, hava-kemik aralığı açısından timpanik membran kadranları arasında istatistiksel anlamlı farklılık saptanmadı.