In history, not only the treatment, rehabilitation and education processes but also their social lives of the people with hearing and speech impairment have been shaped by the socio-cultural factors. In this review, in order to illuminate the current studies related with hearing- disabled people in Turkiye, we evaluated the rehabilitation and education methods and the public applications faced by the hearing disabled during the historical course in the Western civilization beginning from “being considered sinful” to reaching a status where they are “considered as citizens with equal rights”. Past experiences provide evidence pointing out the importance of the steps from the diagnosis to hearing aid applications regarding planning of multidimensional special education and education systems throughout the country. Historical perspective clearly demonstrates that socio-cultural position of people with hearing and speech impairment depend on i) social perception and expectancies including the family, ii) audiological and neurobiological capacity of the subject, and iii) the available facilities and services in the country. Historical perspective also shows that, as result of variation of the above mentioned factors, although their medical diagnoses were similar, there have been hearing impaired people with different needs in the societies during the same time period. Therefore, a modern, democratic and social state is obliged to provide all opportunities to its hearing impaired citizens.

Tarih boyunca işitme ve konuşma engellilerin sadece tedavisi, rehabilitasyonu ve eğitimi değil, aynı zamanda, bütün yaşantıları da onların biyolojik farklılıklarının yarattığı sosyal algının etkisinde kalmıştır. Bu makalede günümüz Türkiye’sinde engelliler ve özellikle de işitme engelliler alanında yapılmakta olan çalışmalara ışık tutmak amacıyla, Batı medeniyetinin geçirdiği süreçler içinde, günahkarlıktan başlayarak eşit vatandaşlığa uzanan yolda, işitme engellilerin muhatap oldukları rehabilitasyon ve eğitim metotlarının ve maruz kaldıkları kamusal uygulamaların incelenmesi amaçlanmıştır. Tarihteki yaşanmışlıkların bilinmesi, günümüzde ülkemizde oluşturulmaya çalışılan çok yönlü özel eğitim ve eğitim sürecinin sağlık kurumlarında yapılması gereken tanı ve cihazlama işlemlerinden ne derece etkilendiğini anlamamıza olanak verecektir. Tarihsel süreç; işitme ve konuşma engelli bireyin sosyo-kültürel ve ekonomik konumunu belirleyen en önemli üç faktörün i) aile başta olmak üzere toplumsal ön kabul ve beklentiler, ii) karşılaşılan olgunun odyolojik ve nörobiyiolojik vasıfları ve iii) mevcut olanaklar olduğunu açıkça ortaya koymaktadır.Ayrıca tarihsel süreç göstermektedir ki her biri kendi içinde pek çok alt başlığa ayrılabilecek olan bu faktörler, tıbbi tanıda değişiklik yaratmasa bile, birbirinden çok farklı gereksinimleri olan işitme engellilerin aynı zaman diliminde aynı toplumda var olmasına yol açmaktadır. Bu bağlamda da çağdaş bir demokratik ve sosyal devlet her tür olanağı aynı anda sunabilme becerisine sahip olma yükümlülüğü ile karşı karşıyadır.