Objective: To investigate the possible predictive role of the effects of insulin resistance (IR), connecting peptide (C-peptide) and glucose metabolism on paralysis in patients with nondiabetic “Bell’s palsy (BP)”. Material and Methods: The prospective-controlled study included 40 patients (mean age 39.95±11.74 years) and 22 healthy volunteers (average age 36.95±9.8 years). Clinical severity of BP was assessed using the House-Brackmann Facial Nerve Grading System. In addition to routine examinations, glucose, insulin, hemoglobin A1c (HbA1c), HbA1c-Système International (HbA1c-SI), and C-peptide levels were measured after at least 8 hours of fasting. IR was evaluated using homeostatic model assessment for IR (HOMA-IR) at a cut-off value of 2.7. Results: Fasting glucose, fasting insulin, fasting C-peptide, HbA1c, HbA1c-SI, and HOMA-IR values were significantly higher in the BP group (p<0.05 for all). Additionally, all blood parameters were positively correlated and mean fasting insulin, fasting C-peptide, and HOMA-IR values were significantly correlated with each other. Mean HOMA-IR value was significantly higher in the BP group compared to the control group (4.2±2.39 vs. 2.61±1.13) (p=0.004). Conclusion: The significant increase in HOMA-IR values in BP patients suggests that IR is a facilitative risk factor for BP. In addition, we consider that there may be a strong relationship between BP and increased all values. We also propose that these values can be highly useful and indispensable parameters in the pathophysiology of BP, administration of prophylactic precautions for prediabetes.

Amaç: Nondiyabetik idiyopatik periferik fasiyal paralizi [Bell’s palsy (BP)] gelişen hastalarda insülin direnci [insulin resistance (IR)], bağlayıcı peptid [connecting peptide (C-peptid)] ve glukoz metabolizmasının paralizi gelişimi üzerine olası etkilerinin araştırılması amaçlandı. Gereç ve Yöntemler: Prospektif, kontrollü çalışmaya nondiyabetik 40 BP hastası (ortalama yaş 39,95±11,74) ve sağlıklı 22 gönüllü (ortalama yaş 36,95±9,8) alındı. BP derecesi “House-Brackmann Facial Nerve Grading System” ile değerlendirildi. Hastaların rutin tetkikleri ile birlikte en az 8 saatlik açlık sonrası glukoz, insülin, hemoglobin A1c (HbA1c), “HbA1c-Système International (HbA1c-SI)” ve C-peptid seviyeleri ölçülerek değerlendirildi. IR’yi değerlendirmek için IR’nin homeostatik model değerlendirmesi [homeostatic model assessment (HOMA-IR)] >2,7 cut-off değeri göz önüne alınarak hesaplandı. Bulgular: Kontrol grubu ile kıyaslandığında açlık glukoz, açlık insülin, açlık C-peptid, HbA1c, HbA1c-SI ve HOMA-IR değerlerinin hepsi BP grubunda daha yüksek ve istatistiksel olarak daha anlamlı saptandı (p<0,05). Kan parametreleri birbirleri ile pozitif korelasyon gösterdi. Ortalama açlık insülini, açlık C-peptidi ve HOMA-IR değerleri birbirleriyle anlamlı şekilde ilişkiliydi. Ortalama HOMA-IR değeri BP grubunda kontrol grubuna göre anlamlı derecede yüksekti (sırasıyla 4,2±2,39, 2,61±1,13) (p=0,004). Sonuç: HOMA-IR değerlerinin BP hastalarında önemli ölçüde artması IR’nin BP için kolaylaştırıcı bir risk faktörü olduğunu gösterdi. Ayrıca artmış HOMA-IR, HbA1c, HbA1c- SI, C-peptid, açlık glukoz ve açlık insülin değerleri ile BP arasında güçlü bir patofizyolojik bir ilişki olabileceğini ve yine bu değerlerin prediyabet için profilaktik önlemlerin uygulanmasında oldukça yararlı ve vazgeçilmez parametreler olabileceğini düşünüyoruz.