Objective: This study aimed to examine clinical, physiological, and polysomnographic parameters in patients with obstructive sleep apnea syndrome (OSAS), comparing positional and non-positional cases based on variations in the Apnea-Hypopnea Index (AHI) between sleep positions. Material and Methods: A retrospective analysis was conducted on the records of 46 patients diagnosed with OSAS via overnight polysomnography from December 2023 to May 2024. Based on AHI differences in supine and lateral positions, patients were classified as positional or non-positional. Parameters evaluated included demographic data, symptom prevalence, OSAS severity, polysomnographic metrics, and upper airway physical examination findings. Results: Non-positional patients reported more severe symptoms, with significantly higher Epworth Sleepiness Scale scores (13±4.6 vs. 8.18±3.21; p=0.032) and a greater prevalence of witnessed apnea (91% vs. 43.5%; p=0.023), insomnia (73.9% vs. 21.7%; p=0.002), and morning headaches (78.3% vs. 39%; p=0.034). Nasal obstruction was more common in positional patients (65% vs. 21.7%; p=0.008), who also demonstrated higher sleep efficiency (85.69±7.25% vs. 69.79±11.23%; p=0.003). Severe OSAS was more frequent in non-positional patients (65% vs. 22%; p=0.003). AHI values were significantly higher overall in non-positional patients (65.49±20.49 vs. 29.56±15.23; p=0.000*) and supine/lateral positions. Conclusion: This study underscores distinct clinical and polysomnographic profiles between positional and non-positional OSAS patients, suggesting that positional therapy may benefit positional cases, while non-positional patients may require more comprehensive treatment.

Amaç: Bu çalışma, obstrüktif uyku apne sendromu (OUAS) olan hastalarda klinik, fizyolojik ve polisomnografik parametreleri incelemeyi ve Apne-Hipopne İndeksi (AHİ) varyasyonlarına göre pozisyonel ve pozisyonel olmayan vakaları karşılaştırmayı amaçlamaktadır. Gereç ve Yöntemler: Aralık 2023-Mayıs 2024 tarihleri arasında gece boyunca yapılan polisomnografi ile OUAS tanısı alan 46 hastanın tıbbi kayıtları retrospektif olarak incelendi. Hastalar, sırtüstü ve yan pozisyonlardaki AHİ farklılıklarına göre pozisyonel veya pozisyonel olmayan olarak sınıflandırıldı. Değerlendirilen parametreler demografik veriler, semptom yaygınlığı, OUAS şiddeti, polisomnografik veriler ve üst solunum yolu fizik muayene bulgularını içermektedir. Bulgular: Pozisyonel olmayan hastalar daha ciddi semptomlar göstermiş olup, Epworth Uykululuk Ölçeği skorları (13±4,6’ya karşı 8,18±3,21; p=0,032) ve tanıklı apne (%91’e karşı %43,5; p=0,023), uykusuzluk (%73,9’a karşı %21,7; p=0,002) ve sabah baş ağrısı (%78,3’e karşı %39; p=0,034) gibi semptomlar açısından daha yüksek prevalans göstermiştir. Nazal tıkanıklık, pozisyonel hastalarda daha sık görülmüştür (%65’e karşı %21,7; p=0,008) ve bu grup daha yüksek uyku etkinliği göstermiştir (%85,69±7,25’e karşı %69,79±11,23; p=0,003). Şiddetli OUAS, pozisyonel olmayan hastalarda daha sık görülmüştür (%65’e karşı %22; p=0,003). AHİ değerleri, hem genel olarak (65,49±20,49’a karşı 29,56±15,23; p=0,000) hem de sırtüstü/yan pozisyonlarda pozisyonel olmayan hastalarda anlamlı derecede daha yüksektir. Sonuç: Bu çalışma, pozisyonel ve pozisyonel olmayan OUAS hastaları arasında belirgin klinik ve polisomnografik farklılıkları vurgulamaktadır; pozisyonel tedavinin pozisyonel vakalarda yarar sağlayabileceğini, pozisyonel olmayan hastaların ise daha kapsamlı bir tedaviye ihtiyaç duyabileceğini önermektedir.