Objective: Endoscopic dacryocystorhinostomy (DCR) is a surgical method used for the treatment of chronic nasolacrimal duct obstruction. In this study, it was aimed to evaluate the long-term results of endoscopic DCR operation for the treatment of nasolacrimal duct obstruction and to investigate the effect of additional surgical interventions on the success of the surgery for a successful treatment. Material and Methods: Between January 2011 and December 2019, 65 patients out of 82 who underwent endoscopic DCR operation by a single surgeon were reached and re-evaluated. Endoscopic nasal examination, palpation of the nasolacrimal system, and lacrimal lavage were performed for clinical evaluation. Patients were asked to evaluate their symptoms subjectively as complete recovery, partial improvement or no improvement after the operation according to the preoperative situation. Results: Of the 65 patients, 40 (61.5%) were female and 25 (38.5%) were male. The mean age was 60.8±13.1 years. The mean follow- up period of the patients was 8.4±2.3 years, the minimum followup period was 3 years, and the longest follow-up was 11 years. Additional surgical operation (septoplasty and turbinate surgery) was performed in 56 (86.1%) patients during the DCR operation. A total of 7 (10.7%) patients underwent revision surgery. When patients requiring and not requiring revision surgery were compared in terms of additional surgical operation (septoplasty and turbinate surgery) during the operation, no statistically significant difference was found between the patients (respectively; p=0.161; p=0.473). Conclusion: Endoscopic DCR is an effective method with a high success rate in both primary nasolacrimal occlusions and revision surgery. Additional surgical operation during DSR operation have no effect on success, septoplasty and turbinate surgery should be performed if necessary to reveal the operation area.

Amaç: Endoskopik dakriyosistorinostomi (DSR), kronik nazolakrimal kanal tıkanıklığının tedavisi için kullanılan cerrahi bir yöntemdir. Bu çalışmada, nazolakrimal kanal obstrüksiyonunun tedavisi için endoskopik DSR operasyonunun uzun dönem sonuçlarının değerlendirilmesi ve uygulanan ilave cerrahi müdahalelerinin ameliyatın başarısı üzerine etkisini araştırmak amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntemler: Ocak 2011-Aralık 2019 yılları arasında tek cerrah tarafından endoskopik DSR operasyonu yapılan 82 hastadan 65 hastaya ulaşılarak yeniden değerlendirilmesi yapıldı. Klinik değerlendirme için endoskopik nazal muayene, nazolakrimal sistemin palpasyonu ve lakrimal lavaj yapıldı. Hastalardan semptomlarının ameliyat öncesi duruma göre operasyon sonrası durumun tam düzelme, kısmi düzelme ya da düzelme yok şeklinde subjektif değerlendirilmesi istendi. Bulgular: Altmış beş hastanın 40’ı (%61,5) kadın, 25’i (%38,5) erkek idi. Ortalama yaş 60,8±13,1 yıl idi. Hastaların ortalama takip süreleri 8,4±2,3 yıl, minimum takip süresi 3 yıl, en uzun takip 11 yıl idi. DSR operasyonu sırasında toplam 56 (%86,1) hastaya ilave cerrahi müdahale (septoplasti ve konka cerrahisi) yapıldı. Toplam 7 (%10,7) hastaya revizyon cerrahisi yapıldı. Revizyon cerrahisi gerektiren ve gerektirmeyen hastalar operasyon sırasında ilave cerrahi müdahale (septoplasti ve konka cerrahisi) açısından karşılaştırıldığında hastalar arasında istatistiksel anlamlı fark bulunmadı (sırasıyla p=0,161; p=0,473). Sonuç: Endoskopik DSR hem primer nazolakrimal tıkanıklıklarda hem de revizyon cerrahisinde başarı oranı yüksek etkili bir yöntemdir. DSR operasyonu sırasında ilave cerrahi müdahalelerin başarıya etkisi yoktur, septoplasti ve konka cerrahisi operasyon sahasının ortaya konması için gerekli ise mutlaka yapılmalıdır.