Development in the endonasal visualisation techniques in recent years popularized the endoscopic dacriocystorhinostomy (DSR) as an alternative to the external approach. Avoidance of scars in the medial canthus, avoidance of disruption of medial canthal anatomy and pump function, allowing visualization of intranazal anatomy and shortening of the hospitalization time made the endoscopic technique more advantageous than the external one. We present the results of our retrospective study of 23 patients who underwent endoscopic endonasal DSR between December 2002 and March 2004. Eight cases had primary endoscopic endonasal DSR and 15 cases had revision endoscopic DSR secondary to previously failed external operation. Mean follow up time was 16 months. The procedure was successful in %87,5 of primary endoscopic DSR cases and %80 of revision endoscopic DSR cases. The endoscopic endonasal approach is a successful procedure in the management of lacrimal stenosis both after failed external DCR and primary cases.

Endonazal görüntüleme yöntemlerindeki gelismeye paralel olarak son yıllarda endoskopik dakriyosistorinostomi ameliyatı eksternal yaklasıma alternatif hale gelmistir. Medial kantus üzerinde skar olusmaması, medial kantal anatomiye ve lakrimal pompa fonksiyonuna zarar vermemesi, intranazal anatominin de aynı anda değerlendirilebilmesi, ameliyat sonrası hastanede kalıs süresinin kısa olması endoskopik yaklasımı eksternal yaklasıma göre avantajlı hale getirmistir. Bu çalısmada, Aralık 2002 ile Mart 2004 tarihleri arasında endoskopik endonazal dakriyosistorinostomi ameliyatı yapılmıs olan 23 olgu retrospektif olarak incelenmis ve sonuçları sunulmustur. Olguların 8’i primer, 15’i ise daha önce eksternal dakriyosistorinostomi ameliyatı ile basarı elde edilememis revizyon olgulardı. Ortalama 16 aylık izlem süresinde primer intranazal dakriyosistorinostomi yapılan olgularda %87,5, eksternal dakriyosistorinostomi revizyonu yapılan olgularda %80 cerrahi basarı sağlanmıstır. Endoskopik endonazal yaklasım, lakrimal kese ve nazolakrimal kanal tıkanıklığının hem primer tedavisinde hem de basarısız eksternal dakriyosistorinostomi revizyonlarında uygulanabilecek basarılı bir cerrahi yöntemdir.