Among the different techniques for transsphenoidal pituitary surgery, the sublabial transseptal approach and transnasal transseptal approaches are most commonly used. Since the endoscope became popularised in paranasal surgery interest has increased in its possible usage for transsphenoidal pituitary surgery. In this study we present the use of sinus endoscopes for the removal of three pituitary neoplasms. We discussed the advantages and disadvantages of the rigid endoscopes in the transnasal pituitary surgery. In our institution, surgery for pituitary neoplasms is done by using a team approach that combines the experiences of the otolaryngologist and neurosurgeon. We feel that is ideal because it maximizes the expertise of both specialties in approaching neoplasms in this area. Adequate exposure to the sphenoid sinus and pituitary can be obtained through endoscopic transnasal-transsphenoidal route. The third patient developed an intraoperative CSF leak was repaired with endonasal endoscopic placement of a surgicell, abdominal fat and fascia. Although it is early in our experience with two patients, the short-term surgical results have been encouraging with patients short hospital stay and minimum morbidity. The techniqııe of transnasal endoscopic pituitary surgery can be simplified with further refinement of its technique and with the modification of surgical instruments.

Transsfenoidal pituiter tümör cerrahisinde en sık sublabial transseptal ve transnazal transseptal yaklaşımlar kullanılmaktadır. Son yıllarda paranazal sinüs enfeksiyonlarının cerrahisinde endoskopik yöntemlerin yaygınlaşması ile beraber transnazal pitutiter bez cerrahisinde de kullanılması gündeme gelmiştir. Bu çalışmada transnazal-transsfenoidal yaklaşım esnasında endoskopların kullanıldığı üç olgu sunulmuş, endoskopik cerrahinin avantaj ve dezavantajları tartışılmıştır. Başkent Üniversitesinde pituiter bölge tümörlerine endoskopik yaklaşım KBB ve beyin cerrahisi Anabilim dallarının işbirliği ile gerçekleştirilmiştir. Böylece her iki bölümün tecrübelerinden faydalanılmıştır. Endoskopik transnazal-transsfenoidal ulaşım ile sfenoid sinüs ve sella tabanının yeterli derecede ortaya konması mümkün olmaktadır. Üçüncü olgumuzda intraperatif beyin-omurilik sıvısı (BOS) kaçağı izlenmiş surgicell, abdominal fasia ve yağ dokusu ile kontrol altına alınmıştır. Cerrahi tecrübemizin üç olgu ile sınırlı olmasına karsın morbiditenin az olması, hastanede kalış süresinin azalması nedeniyle endoskopik cerrahinin tatminkar sonuçlar ver diğini düşünmekteyiz. Cerrahi tekniğin oturtulması ve cerrahiye yardımcı ekipmanın geliştirilmesi ile endoskopik yaklaşımın, transnazal-transsfenoidal pituiter tümör cerrahisinin geleceğinde yaygın olarak kullanılacağı söylenebilir.