Objective: This study aims to examine the impact of platelet rich fibrin (PRF) and platelet rich plasma (PRP) on the repair of cartilage tissue. The objective is to discover if these materials effectively boost the healing ability of cartilage tissue. Material and Methods: The study consisted of 18 male rabbits from New Zealand, all of whom were adults and white in color. The rabbits were partitioned into three study cohorts, each consisting of six rabbits. The study group was partitioned into subgroups A and B, each consisting of three rabbits. Cartilage of 10×10 mm2 was surgically removed from the ears of rabbits in all a subgroups. A 1 mm section of cartilage was removed from the outer edge of the excised cartilage to decrease its dimensions. The 8×8 mm cartilage acquired from the initial group was positioned in the exact location from whence it was extracted. Within all B subgroups, a section of cartilage measuring 10×10 mm2 was extracted from the ears of rabbits. In the initial cohort, a volume of 2 milliliters of PRP was administered onto the mucoperichondrium at the site where the cartilage was excised. In the second group, PRF was applied to the site where the cartilage was excised. No intervention was conducted on the area where cartilage was removed in the third group. A scoring system was used to evaluate degenerative changes in microscopic cartilage analysis. Results: There was no significant difference between the groups in terms of cartilage healing. Conclusion: PRP and PRF don’t improve healing of the cartilage tissue in ear.

Amaç: Bu çalışmanın amacı, trombositten zengin fibrin (TZF) ve trombositten zengin plazmanın (TZP) kıkırdak dokusunun onarımı üzerindeki etkisini incelemek ve bu materyallerin kıkırdak dokusunun iyileşme yeteneğini etkili bir şekilde artırıp artırmadığını araştırmaktır. Gereç ve Yöntemler: Bu çalışmaya 18 adet beyaz erkek Yeni Zelanda tavşanı dâhil edilmiştir. Tavşanlar her bir kohortta 6 tavşan olacak şekilde 3 gruba ayrılmıştır. Bu 3 grup da kendi içinde her biri üçer tavşan içerecek şekilde A ve B alt gruplarına ayrılmıştır. Tüm A alt gruplarında tavşanların kulaklarından 10×10 mm2 kıkırdak eksize edilmiştir. Dışarıya çıkarılan kıkırdağın çevresinden 1 mm’lik kıkırdak eksize edilmiştir. Birinci grupta kalan 8×8 mm2 kıkırdak TZP ile muamele edildikten sonra çıkarıldığı alana yerleştirilmiştir. İkinci grupta kıkırdak TZF ile muamele edildikten sonra çıkarıldığı alana yerleştirilmiştir. Üçüncü grupta ise kıkırdak herhangi bir muameleye tabi tutulmaksızın çıkarıldığı alana yerleştirilmiştir. Tüm B alt gruplarında tavşanların kulaklarından 10×10 mm2 kıkırdak eksize edilmiştir. Eksize edilen kıkırdak yerine yerleştirilmemiştir. Birinci grupta kıkırdağın çıkarıldığı alanda birbiri ile karşılıklı gelen mukoperikondrium üzerine TZP uygulanmıştır. İkinci grupta kıkırdağın çıkarıldığı alana TZF yerleştirilmiştir. Üçüncü grupta ise kıkırdağın çıkarıldığı alana bir müdahalede bulunulmamıştır. Mikroskobik kıkırdak analizinde dejeneratif değişiklikleri değerlendirmek için bir skorlama sistemi kullanılmıştır. Bulgular: Kıkırdak iyileşmesi açısından gruplar arasında anlamlı bir fark bulunmamıştır. Sonuç: TZP ve TZF’nin kıkırdak iyileşmesi üzerine etkisi yoktur.