Objective: Scientific research in residency is a strong predictor of future research activity. The purpose of this study is to evaluate the research activity during otorhinolaryngology residency, the knowledge about research methodology, barriers regarding research and future research interest of otorhinolaryngology residents in our country. Material and Methods: The demographic data, participation in research, the knowledge about research methodology, skills and attitudes of 91 otorhinolaryngology residents regarding research were collected via an online anonymous survey. Results: 64.8% of residents reported interest in future research activity. Residents who conducted a research project, made an oral/poster presentation, had a published manuscript and had written a scientific article, showed a greater interest in future research activity (p=0.001, p=0.003, p=0.002, p=0.029 respectively). Residents incompetent in English language were unwilling to pursue an academic career in future (p=0.018). The ratio of residents conducting research projects other than their dissertation project was 74.7%. Major barriers regarding research were lack of protected research time (52.7%), lack of knowledge regarding research methodology (52.7%) and lack of mentorship (49.5%). 96.7% of the participants requested education regarding research methodology during residency and 97.8% stated that residents should be included in research projects. The need for guidance when preparing a research project and writing an article were 95.6% and 96.7% respectively. Nevertheless if given a choice, 83.5% would prefer other educational activities over conducting a dissertation project. Conclusion: Otorhinolaryngology residents in our country are very enthusiastic in participating research projects. However this study presents the residents' need for education and guidance in research methodology and article writing. In addition protected research time should be allocated to encourage research activity during residency.

Amaç: Asistanlık süresince araştırma projelerine katılım, gelecekteki bilimsel aktivitelerin kuvvetli bir göstergesidir. Çalışmamızın amacı, ülkemizde kulak-burun-boğaz (KBB) uzmanlık eğitimi sırasında bilimsel araştırma projelerine katılım oranı, araştırma metodolojisi hakkında bilgi düzeyi, araştırma yapmaya engel faktörler ve asistan hekimlerin gelecekte araştırma yapmaya yönelik tutumlarının saptanmasıdır. Gereç ve Yöntemler: Elektronik ortamda yapılan anonim anket çalışmasına katılan 91 asistan hekime ait demografik özellikler, araştırma pratikleri, araştırma metodolojisi hakkındaki bilgi düzeyleri, araştırma becerileri ve gelecekte araştırma yapmaya yönelik tutumları incelendi. Bulgular: Asistan hekimlerin %64,8’i uzmanlıkta bilimsel araştırma yapmak istediklerini bildirdi. Uzmanlık eğitimi süresince araştırma projelerine katılan, sözlü/poster bildiri yapan, yayımlanmış bilimsel çalışması olan ve bizzat makale yazmış olanların uzmanlıkta araştırma yapma isteği anlamlı oranda yüksek saptandı (sırasıyla p=0,001, p=0,003, p=0,002, p=0,029). İngilizce düzeyi yetersiz olanlarda uzmanlıkta araştırma yapma isteği anlamlı derecede düşük bulundu (p=0,018). Asistan hekimlerin, uzmanlık tezi hariç, bilimsel araştırmada görev alma oranı %74,7 idi. Bilimsel araştırmaya katılmayı engelleyen en önemli faktörler; zaman yokluğu (%52,7), araştırma metodolojisini bilmemek (%52,7) ve öğretim üyelerinden yeterli rehberlik alamamak (%49,5) idi. Katılımcıların %96,7’si uzmanlık eğitiminde araştırma metodolojisinin öğretilmesini, %97,8’i ise asistan hekimlerin araştırma projelerine dâhil edilmesini istedi. Katılımcıların bir araştırmayı planlamada ve makale yazımında rehberliğe ihtiyaç duyma oranı sırasıyla %95,6 ve %96,7 idi. Buna rağmen seçenek sunulduğu takdirde tez projesi yerine diğer eğitici faaliyetleri tercih edeceklerin oranı %83,5 idi. Sonuç: Ülkemizde KBB asistanlarının bilimsel araştırmalara katılım isteğinin yüksek olması umut vericidir. Ancak çalışmamız asistan hekimlerin araştırma metodolojisi ve makale yazımı konusunda daha fazla eğitime ve rehberliğe ihtiyaç duyduğunu ve ayrıca asistan hekimlere araştırmaya ayrılmış spesifik bir zaman tanınması gerekliliğini ortaya koymuştur.