Objective: To evaluate the results of newborn hearing screenings conducted at Van İpekyolu Obstetrics and Gynecology Hospital and discuss them in light of current literature. Material and Methods: In this study, hearing screening results of 52338 newborns who underwent hearing screening at Van Ipekyolu Gynecology and Obstetrics Hospital between January 2012 and December 2015, were evaluated retrospectively. Initially all newborns were evaluated with evoked autoacoustic emissions (TEOAE). The newborns who didn’t pass from the first screening were questioned for their risk factors. Newborns with risk factors were assessed by auditory brainstem response (ABR) those without risk factors were assessed by TEOAE. All newborns who didn’t pass the second screening test were evaluated with ABR. Newborns, suspected of having single- or double-sided hearing loss as a result of TEOAE and screening ABR, were referred to advanced diagnostic centers for the diagnosis of hearing loss, initiation of the treatment and rehabilitation. Results: Of the 52338 newborns, 272 (0.52%) of them had hearing loss consisting of 171 (%0.33) bilateral and 87 (0.17%) unilateral hearing loss [right= 37 (0.07%) and left= 50 (0.10%)].Auricular atresia was detected in 14 newborns (0.03%). Conclusion: In our study, higher hearing loss compared to other hearing screenings in our country can be explained by social and environmental factors such as the frequency of consanguineous marriage in the region, genetic predisposition, negativities in intrauterine period and difficulties in reaching health services.

Amaç: Van İpekyolu Kadın Hastalıkları ve Doğum Hastanesi’nde yapılan yenidoğan işitme tarama sonuçlarını değerlendirmek ve güncel literatür eşliğinde tartışmak amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntemler: Çalışmamızda Ocak 2012-Aralık 2015 tarihleri arasında Van İpekyolu Kadın Hastalıkları ve Doğum Hastanesi’nde işitme taraması yapılan 52338 yenidoğanın işitme tarama sonuçları retrospektif olarak değerlendirildi. Başlangıçta tüm yenidoğanlar uyarılmış otoakustik emisyonlar (TEOAE) ile değerlendirildi. Birinci taramadan kalan yenidoğanlar risk faktörleri yönünden sorgulandı. Risk faktörü olan yenidoğanlar işitsel beyin sapı yanıt (ABR) ile, risk faktörü olmayanlar TEOAE ile değerlendirildi. İkinci tarama testinden kalan tüm yenidoğanlar ABR ile değerlendirildi. TEOAE ve ABR tarama testleriyle tek veya iki taraflı işitme kayıpları olan yenidoğanlar izlemlerinin yapılması, işitme kaybı tanısının konulması, tedavi ve rehabilitasyonlarına başlanması için ileri tanı merkezlerine sevk edilmişlerdir. Bulgular: Toplam 52338 yenidoğanın 272’sinde (%0.52) işitme kaybı mevcuttu. İşitme kayıpları 171 yenidoğanda çift (%0,33) veya 87 yenidoğanda tek (%0,17) (sağ=37; %0,07 ve sol=50; %0,10) taraflı idi. 14 yenidoğanda aural atrezi tespit edildi (%0,03). Sonuç: Çalışmamızda ülkemizde yapılan diğer işitme tarama sonuçlarına göre daha yüksek oranda işitme kaybı saptanması, bölgedeki akraba evliliği sıklığı, genetik yatkınlık, intrauterin dönemde yaşanan olumsuzluklar ve sağlık hizmetlerine ulaşım güçlükleri gibi sosyal ve çevresel etkenlerle açıklanabilir.