Vestibular neuritis is the second most common cause of vertiego,following in frequency is benign paroxysmal posıtional vertigo. The current etiologicalfactor for vestibular neuritis would appear to be viral. Many clinical and histopathological studıes have indicated that the site of the lesion is indeed the vestibular nerve. In additiorı, it has obtained permanent degenerative pathologies in the Scarpa ganglion and the vestibular neuroepitelium. The characteristic signs and symptoms include sudden severe and prolonged vertigo measured days; absence of auditory symptoms or findings; predominat occurrence in middle age, affecting both sexes equally; association with recent or concurrent upper respiratory infection; markedly reduced or absent caloric responce in one ear, and absence of other neurologic symptoms or findings. The clinician ıııust eliminate other causes of disorder, such as pathologies ofpneripheral labyrinth. Vlllth craniat nerve, vestibular nucleus or brainstem structures. Because most patients with vestibular neuritis make a satisfactory recovery, initial treatment is symptomatic only. Vestibular suppressants should be used only during the acute phase. Vestibular rehabilatation may improve vestibular compensation in some patients.

Vestibular noritis, benign paraksismal pozisyonel vertigo\'dan (BPPV) sonra vertigonun ikinci en sık sebebidir. Vestibüler nöritis için bugün en geçerli etyolojik faktör, viral enfeksiyonlardır. Bu hastalarda yapılan histopatolojik incelemeler, primer hasarın vestibüler sinirde olduğunu göstermektedir. Ayrıca Scarpa ganglionunda ve vestibüler nöroepitelyumunda da kalıcı dejeneratif değişiklikler elde edilmiştir. Hastalığın semptom ve bulguları; ani olarak başlayan, şiddetli ve birkaç gün veya haftaya kadar devam edebilen vertigo atağı, işitme ile ilgili semptom veya bulguların bulunmaması, genelde orta yaşlarda meydana gelme ve her iki cinstede eşit tutulum, devam eden veya geçirilmiş üst solunum yolu enfeksiyonu ile birlikte ortaya çıkma, özellikle bir kulakta azalmış veya kaybolmuş kalorik cevap ve diğer ilave nörolojik semptom ve bulguların bulunmaması olarak sayılabilir. Periferik labirent, sekizinci kraniyal sinir, vestibüler nükleus veya beyin sapı seviyelerindeki birçok patoloji vestibüler nöritis ile karışabilir. Vestibüler nöritis spontan iyileşme gösterdiğinden dolayı başlangıç tedavisi semptomatiktir. Vestibüler supressantlar yalnızca akut faz esnasında kullanılmalıdır. Vestibüler rehabilitasyon programları bazı hastalarda vestibüler kompansasyonu sağlayabilir.